A Damasc se ditz que l’atemptat que tuèt dimècres passat tres dels uèch principals responsables de la seguretat siriana es pas estat un atac suicidari. Se se confirma que la bomba èra amagada dins la sala de conferéncias de la sedença de la Seguretat Nacionala, aquò voldriá dire que los rebèls an ja una infrastructura e un sosten logistic que lor permetriá, fin finala, de metre lors fòrças a egalitat, sul prat batalhièr, amb las tropas del president Bashshar Al Asad.

Pasmens, l’atemptat de dimècres es pas lo primièr còp d’efièch dels rebèls a Damasc, que fa qualques jorns que contraròtlan divèrses airals del sud de la capitala, a pauques quilomètres del centre. En mai dels quartièrs umils de Maidan e de Tadamun, a la revòlta s’i son aponduts los camps de refugiats palestinians de Yarmuk e Hama, ont demòran aperaquí 130 palestinians e que, dins las darrièras oras, an aculhit fòrça populacion qu’a fugit los dos autres quartièrs.
 
Après l’atemptat amb bomba contra la cima del regim, podèm preveire que lo sètge e la repression suls quartièrs del sud de Damasc pòsca èsser tan ferotge coma los que patiguèt en març lo quartièr Bab Al Amr d’Hòms. En fach, qualques fonts asseguran que las fòrças de seguretat an permés que los rebèls s’amassen dins aquel airal de Damasc, amb l’intencion de los secutar e de los espotir. La granda diferéncia amb Hòms, totun, es que dins l’airal revoltat de Damasc, i demòran mièg milion de personas, un quart de la populacion de la capitala.
 
Tocant los tres responsables de la seguretat que son mòrts en aquel atemptat, son:
 
Lo viceministre de la Defensa, Assif Shaukat; alauita, conhat del president Bashshar Al Asad e un dels responsables principals de la seguretat del país.
 
Lo ministre de la Defensa e viceprimièr ministre, lo general Dawud Rajiha; crestian, especialista en artilhariá. Se crei que l’intrada de Rajha dins lo govèrn e lo cercle pus pròche dels collaboradors d’Al Asad respond a la volontat de se garentir lo sosten de la comunautat crestiana, puslèu qu’als meritis del general.
 
Lo conselhièr presidencial e èx-ministre de la Defensa, lo general Hassan Turkmani; musulman sunnita d’etnia turca e conegut pel sieu sentiment antiarabi, èra considerat coma un dels tacticians d’Al Asad.
 
S’especula tanben sus la possibilitat que sián mòrts dins lo meteis atemptat:
 
Lo cap del Conselh de la Seguretat Nacionala, Al Hisham Ahmad Bakhtiar. Aquel general shiita es un dels òmes clau en la politica repressiva. Conselha personalament lo president per los afars restacats a la seguretat e los servicis d’entresenha.
 
Lo ministre de l’Interior, lo general Muhammad Ibrahim Shaar; sunnita, èx-cap de polícia d’Alèp, èx-director de la preson militara de Sidnaya, ont se mena los presonièrs politics e ont se practica la tortura. Foguèt nomenat ministre arunan, al començament de la revòlta.
 
Shaar manten de relacions fòrça bonas amb los alauitas e tanben a de contactes amb de membres de l’insurreccion. Lo regim li a permés de manténer de contactes amb de grops rebèls armats per ensajar de conéisser las lors activitats e daissar una pòrta dobèrta a un possible dialòg. Per aquò, la preséncia de Shaar dins lo govèrn es fondamentala per abandonar pas la possibilitat d’acabar lo conflicte per mejan de la negociacion.
 
De tot biais, es evident que la possibilitat de dialòg, fa longtemps qu’a perdut de vam e que degun amb poder de decision i crei pas pus. L’armada, fa de meses qu’a planificat d’espotir la revòlta amb totes los mejans e an demostrat que son dispausats d’arribar fins la fin, se cal. Es a dire, a morir en tot tuar.
 
Del sieu costat, l’oposicion pren de vam mercés al grand sosten popular. Mas las siás nombrosas faccions son pas capablas d’amassar d’esfòrces a l’entorn d’una direccion e d’una estrategia comunas. E s’esperlonga, aquela desorganizacion de l’oposicion. Per començar, la comunautat internacionala a legitimat coma solet pòrtavotz de l’oposicion siriana lo Conselh Nacional Sirian, format basicament per de politicians islamistas que fa d’ans que demòran a l’estrangièr, e qu’an plan paucas connexions e pas gaire de sosten dels manifestants de l’interior de Siria.
 
Tocant lo braç armat de la revòlta, l’Armada Liura Siriana, formada per de soldats e de generals desertors, compta pas amb l’infrastructura que li fa mestièr per afrontar las tropas del regim. En mai d’aquò, darrièr la linha de front, devon combatre contra de grops armats islamistas de l’entorn d’Al Qaida. En fach, a Hòms, en parallel a la guèrra que manteniá amb l’armada, l’Armada Liura Siriana afrontèt de grops jihadistas pel contraròtle de qualques quartièrs de la vila.
 
Ara per ara, lo refús majoritari entre los sirians de las posicions dels jihadistas va en favor de l’Armada Liura Siriana. Mas sabèm pas fins a quora poiràn dominar aquela guèrra a la rèiregarda, perque l’Arabia Saudita e Qatar, fòrça actius dins la crisi siriana, son per ajudar materialament e logisticament los grops d’inspiracion islamica, coma los que, probable, atemptèron contra la cima del regim sirian. Es parièr per los que se son plaçats dins qualques airals entre Alèp e la frontièra turca, dins una autentica tèrra de degun, ont la violéncia e lo caos senhorejan, ont qui que siá pòt èsser victima d’una sequestracion o d’un assassinat. Aquel airal del nòrd de Siria sembla de mai en mai las regions centralas d’Iraq après la casuda de Saddam Husayn.
 
 
 
 
Jordi Llaonart
Arabista e jornalista especializat dins lo Mond Arabi e l’islam
Extrach del blòg: Interpretant el món àrab i l'islam